بالاخره پس از زمانی طولانی (حدود دو سال) دل به دریا زدیم و چمدان ها را بستیم. البته که در این دو سال دلایل زیادی برای سفر نرفتن داشتیم. مهمترینش نرخ نجومی دلار و بی ارزشی پولمان بود؛ دلیلی که خودش به تنهایی سد راه بسیاری از توریستها حتی آن حرفه ای هاست. اما برای ما که عضو یک خانواده سنتی و پرفامیل هستیم کار حتی سخت تر بود. میپرسید چطور الان میگویم.

با اینکه سیستم زندگی ما به گونه ایست که در سختترین شرایط هم بودجه سفر را با پس انداز ماهانه کنار میگذاریم و تحت هیچ شرایطی آن را صرف امر دیگری نمیکنیم، باز هم دل و دماغ سفر رفتن نبود. ازشما چه پنهان درحالیکه بسیاری از آدمهای دوروبر ما در هزینه امورات زندگی، درمان، کرایه خانه، ازدواج، ادامه تحصیل و .... درمانده اند، صرف هزینه چند ده میلیونی شاید کار آسانی نباشد؛ هزینه ای که میتوانست گره هایی از زندگی عزیزانمان را بگشاید. این بود که علیرغم پس انداز هزینه سفر، تصمیم گرفته بودیم تا بهتر شدن اوضاع صبر کنیم.

اما آنها که دیوانه وار سفر را دوست دارند میدانند که سفر یک نوع اعتیاد است و بی سفری چه درد کشنده ایست و چگونه یک فرد معتاد به سفر را فرو میپاشد. برای ما هم چنین شد و آستانه تحمل به سر آمد؛ بطوریکه در پایان دو سال بی سفری، داشتیم به افرادی عصبی و غرغرو بدل میشدیم که دیگر تحمل هیچ چیز را نداشتیم. و خوب میدانستیم که دوای دردمان تنها سفر است و بس.

پس عزممان را جزم کردیم و علیرغم همه چیز حتی قضاوت اطرافیان (مبنی بر مرفه بی درد بودن ما) تصمیم نهایی را گرفتیم که با همین شرایط موجود و از دل همین سختیها دل به دریا بزنیم.

به راستی تا کی میتوانستیم چشم بدوزیم به صفحه تلویزیون و ببینیم که سیاستمداران این سو و آن سوی آب چگونه ما را بازیچه دست خود قرار میدهند. تا کی میتوانستیم دست روی دست بگذاریم تا بلکه دستی از غیب بیاید و فرجی حاصل شود و اوضاع آشفته کشور سامانی یابد.

فکر کردن به اوضاع کنونی و اینکه چرا چنین شد و اگر و اماها جز عصبی شدن ما هیچ فایده ای نداشت. درواقع این عمر و جوانی ما بود که مثل برق و باد میگذشت درحالیکه کسی به ما تضمین نداده که تا ده سال دیگر زنده هستیم یا نه. پس با جمیع این اوصاف راهی نبود جز بار سفر بستن.

لانگمن گروتوس در شهر لئویانگ

و اما چرا چین...

قطعا چین یکی از برترین های دنیاست. یکی از رکورددارترین ها که هریک از این رکوردها خودش به تنهایی دلیلی برای دیدن این کشور است. تاریخ شش هزار ساله در کنار جمعیت یک ونیم میلیاری اش، سختکوشی مثال زدنی مردمانش، نظام کمونیستی در کشوری سنتگرا و رشد روزافزون صنعت و اقتصاد و البته طبیعت شگفت انگیز و سرکشی که به دست این سختکوش ترین مردمان روی زمین چه استادانه رام گشته. هر یک از این دلایل به تنهایی برای دیدن این کشور شگفت انگیز کافیست.

اما اینکه چگونه برویم با تور یا بدون تور. قطعا اگر گردشگر حرفه ای و ماجراجو نیستید شک نکنید که باید با تور بروید. تورهای موجود اغلب در قالب دو شهر پکن و شانگهای به مدت هشت روزند.

ولی اگر کمی ماجراجو هستید و از نظر زبان و صدالبته زبان بین المللی (اشاره و ادابازی) میتوانید گلیمتان را از آب بیرون بکشید، اگر با تکنولوژی راحت ارتباط برقرار میکنید، اگر عادت به پیاده روی و تاب پیمودن روزی بیست کیلومتر راه را دارید،

ارتش سفالین شیان

اگر زود ناامید نمیشوید و سماجتتان در به دست آوردن چیزی که میخواهید بالاست، اگر قلبتان سرشار از امید و یقین است، اگر سرتان درد میکند برای دردسرها، اگر به استقبال ترسها و به آغوش خطرها میروید و چالشهای سفر برایتان لذتبخش است،

اگر سر نترسی دارید و بالاخره اگر زیاد نازپرورده و نازک نارنجی نیستید، پیشنهاد میکنم فقط و فقط بدون تور بروید

چراکه ضمن مدیریت هزینه ها، چین واقعی را با همه لایه های پیچ درپیچ وجودی اش کشف کنید. کاری که ما کردیم و خدا را به خاطرش هزاران بار شاکریم.

ما برنامه سفر را به مدت چهارده روز کامل چیدیم و در این دو هفته به ترتیب از هفت شهر پکن، لئویانگ، شیان، ژانگجیاجی، وولینگ یوان، شانگهای و جوجیاجی دیدن کردیم.

سفر ما که از پکن آغاز گردید با بازگشت از شانگهای به پایان رسید و ما چهارده روز در این کشور وسیع و زیبا گشت و گذار داشتیم و از نقاط تاریخی و جغرافیایی بسیار بازدید کردیم و در دنیای هنر و فرهنگ پرسه زدیم.

طبیعت سحرانگیز پارک ملی وولینگ یوان و کوهستان آواتار

و بسیار با مردمانش نشست و برخاست کردیم و حالا به درک بهتری از این کشور و مردمانش رسیده ایم.

تا پیش از سفر به چین شاید چین را زیاد کشور دلچسب و جذابی نمیدیدم ولی قضاوت امروزم درباره این کشور بسیار متفاوت است و نظرم این است که هر جهانگردی باید این کشور را در اولویت های نخست جهانگردی قرار دهد.

شهر روی آب جوجیاجی

حال که به تازگی از این سفر برگشته ایم میخواهم شرح سفرم را به این هفت شهر زیبا و دیدنی بنویسم و شما دوستان وفادار را نیز باخودم همراه کنم.

امیدوارم که این نوشته ها کمک کوچکی برای دوستداران سفر باشد.در این سفرنامه سعی میکنم بیشتر به شرح خاطرات سفر و آنچه که دیدیم و شنیدیم بپردازم و کمتر به جزییات و اطلاعات نقاط بازدید شده که شاید از حوصله بسیاری از دوستان خارج باشد.

ضمنا" تا جای ممکن درمورد هزینه ها نیز مینویسم تا نوشته ها کاربردی تر باشد. 

شانگهای

بسیار خوشحال میشویم که در این سفر ما را همراهی کنید.